บางทีการดูหนังอินดี้ติดกันสองวันก็ทำเอามึนเหมือนกันนะ
หนังที่ represent คำว่า Liberal ได้แบบลิเบอรั้ลลลลล มากๆ ทุกอณูของบทแทรกความคิด จิตวิญญาณ ความมึน ความลึกของลิเบอรัลได้ชัดเจน และไม่ใช่เป็นหนังของแค่ชาวลิเบอรัลเฉพาะที่กล่าวถึงในเรื่อง (การแสดง ภาษา ประวัติศาสตร์ วรรณคดี) แต่เป็นหนังของชาวสายศิลป์ทั้งมวล ดูแล้วก็นั่งขำอย่างบ้าคลั่งทั้งที่ไม่ใช่หนังตลก แต่มันโดนมากๆ เป็นหนังที่ quote มาใช้ได้แบบตลอดกาล "จงใส่เกราะป้องกันให้หัวใจอันบอบบางของเธอ" ฉากที่นั่งวิเคระห์ทไวไลท์นี่คือใช่ คือโดนมากๆ 55555 ดูละแบบ โอยตาย I can relate to แบบสุด อธิบายตัวตนของเจสซี่และซิบบี้ได้ทั้งหมดทั้งมวลในหนึ่งฉาก ชอบที่อธิบายเรื่องเพลงคลาสสิคอย่างจริงจังมาก แบบขนาดไม่เคยฟังเลยยังนึกภาพตามออก "ฟังแล้วรู้สึกเหมือนหนังโจรกรรม" 55555 ชอชอบที่หนังค่อยๆเติมเนื้อเรื่องลงไปโดยไม่ทิ้งตัวละครไปเฉยๆ แต่ละตัวละครต่างมีมุมมองในแบบ 'ลิเบอรัล' ของตัวเอง ดีนเป็นตัวละครแบบจมดิ่งในความคิดของตัวเอง ปีเตอร์เป็นแบบคิดอะไรเร็วๆละสุดท้ายก็กลับมาregret โปรเฟสเซอร์ที่เปรี้ยวๆเป็นแบบเผชิญโลกมามาก เจสซี่จริงๆแล้วก็เป็นเหมือนเด็ก college ที่ไม่ยอมโต จมอยู่กับโลกจินตนาการในหนังสือ อยู่กับโลกที่ออกแนวเพ้อฝันและไม่ยอมรับความจริง ซิบบี้เป็นแบบสว่างสดใส จะว่าโตแล้วก็ไม่เชิง แต่ก็โตแล้วมั้ง(?) ตอนจบทำเอาค้างไปเลย แต่ก็สรุปประเด็นของเรื่องนี้ได้ชัดๆเลยว่าเกี่ยวกับการ Growing Up เลิกยึดติดกับความคิดเดิมๆ ขนาดคนที่คิดว่าเป็น adult แล้วอย่างเจสซี่ยังไม่เฉียดเข้าใกล้การ"โตแล้ว"อย่างที่โปรเฟสเซอร์บอกในห้องนอนเลย
ชอบ
-ชอบตัวละครดีนมากๆ รู้สึกได้ถึงลักษณะของคนใน generation นี้ที่ถูกกดดัน ต้องแบบรับความภาคภูมิใจ ความรู้สึกของคนในบ้าน หลายสิ่งหลายๆอย่างที่แสดงออกมาได้อย่างน่าสนใจ ฉากในโรงพยาบาลรู้สึกได้เลยว่าไม่ได้แค่จะบอกกับดีน แต่กำลังบอกเด็กๆทุกคนให้เลิกจมดิ่ง เลิกพยายามจะเป็นในสิ่งที่ตัวเองไม่ใช่ ไม่รู้อะ มันอธิบายไม่ถูก แต่รู้สึกได้มากๆๆๆ
-อยากมีหนุ่มที่คุยกันเรื่องหนังสือได้แบบนี้บ้าง (ไม่เกี่ยว ท่ด)
-แซค แอฟรอน
 |
| ยังงงๆกับเรื่องย่อข้างหลังนะ คือเจสซี่ทำงานในนิวยอร์คไม่ใช่อ่อ อธิบายที |
No comments:
Post a Comment